شهادت صاحب کرامت

مي خواستم تو را خورشيد بنامم - از روشنايي ات -

ديدم كه خورشيد ، سكه صدقه اي است كه تو هر صبح از جيب شرقي ات در مي آوري ، دور سر عالم مي چرخاني و در صندوق مغرب مي اندازي .
و بدين سان استواري جهان را تضمين مي كني .
مي خواستم نام تو را ابر بگذارم - از شدت كرامتت ،
ديدم كه ابر دستمالي است كه تو با آن عرقهاي آسماني ات را ازجبين مي ستري و بر پيشاني زمين هاي تبدار مي گذاري .
مي خواستم تو را آسمان بخوانم - از وسعت آبي نگاهت -
ديدم كه آسمان ، سجاده ي كوچكي است كه تو براي عبادت مدامت زير پا مي افكني .
مي خواستم تو را اقيانوس صدا كنم - ازبي كرانگي ات -
ديدم كه اقيانوس ، جرعه آبي است كه تو به لبهاي عطشناك زمين بخشيده اي .
مي خواستم تو رانسيم لقب دهم - از لفاطت و مهرباني ات -
ديدم كه نسيم ، فقط بازدم توست كه در فضاي قدسي فرشتگان تنفس مي كني .
به اينجا رسيدم كه :
زيباترين و زيبنده ترين نام ، همان است كه خدا براي تو برگزيده است ، اي كريم ترين بخشنده ي روي زمين .
اي جواد !(1)

وفردا روزي است كه ابرهای آسمان می بارند و خورشيد درپشت ابرها پنهان مي شود و اقيانوس به تلاطم در ميآيد و نسيم در خود مي پيچد و خدا و فرشتگانش افسوس نبودنت را دارند
براي تو که حجت خدا بر زمینی ... برای تو که لذت را در خشوع خدا دانستی
برای تو که خدمت خدا را پذیرفتی ... برای تو که بهشت با تودست یافتنی می شود
برای تويي كه اهل آسمان ها بر تو گريستند ...
براي تو، تویی كه روح رضايي .....

بلغه منا تحیه و سلاما
و آتنا فی موالاته من لدنک فضلا واحسانا و رضوانا
انک ذوالمن القدیم والصفح الجمیل .
شهادت کریم ترین بخشنده ی خدا حضرت جواد الائمه (ع) بر شیعیانش تسلیت باد.
(1) برگرفته از كتاب آسماني ترين مهرباني از سيد مهدي شجاعي