روياي من جابجايي واژه‌هاست، محاكمه واژه‌هاست و اعدام واژه‌هاي بيمار آفرين است.
روياي من آرامش است، اطمينان و اعتماد است.
دنياي روح من بسيار بزرگ است حدود آن، زمين و نامحدود آن خداست.
جنگ در بالكان، بن بست در چچن و افغانستان و كشمير و عراق و فلسطين، بي عدالتي، پارتي بازي، اسير مقام و ثروت، فرزند كشي، كودك آزاري، كشت و قاچاق مواد مخدر، قتل بيگناه، فيلم سياه، تجاوز جنسي و... روياي مرا به تاخير مي‌اندازد و قلب راست من محل تجمع روياي آرامش را بر هم مي‌زند.
آسمان ما خوب نمي‌بارد، زمين ما خوب نمي‌جوشد و سادگي محكوم مي‌شود.
صفات و سخنان زيبا در صحنه سخنراني‌ها مي‌رقصند و در عمل پايمال فرهنگ دو چهره ما مي‌شوند.
امروزه مغزها به جاي ابتكار، در جهت يافتن معجزه قدم بر مي‌دارند تا با واژه‌سازي روزنامه‌اي ما را به لب پرتگاه سوق دهند، اگر خدا نبود اميد آرامش در من مي‌ميرد....فقط خدا و قرآن به من آرامش مي‌دهد و بس.
برداشت از سایت تابناک 21/5/88
۱ نظر:
امروز صبح نشسته بودم منتظر اذان صبح !تلویزیون داشت بخشی از "مناجات الذاکرین" صحیفه ی قشنگ سجادیه رو می خوند. با صدایی قشنگ! آدم می رفت تو حس!!! به یه جا رسید و گفت که "خدایا، کمکم کن تا همیشه با تو آرامش و آسایش داشته باشم" یاد این بخش از وبلاگتون افتادم که "فقط خدا به من آرامش می دهد و بس" ..... به این فکر کردم که ای کاش همه می دونستیم و فراموش نمی کردیم که "فقط خدا"!ای کاش می دونستیم و فراموش نمی کردیم که وجود خدا، با خدا بودن، برای خدا بودن و عاشق خدا بودن نهایت آرامشه. آرامشی همیشگی که شاید خیلی وقتا در به در دنبالشیم! و دریغ از اینکه نزدیکترینه و آرامش بخش ترین!ای کاش ...
براتون آرزوی آرامش همیشگی رو دارم .
با تشکر
ارسال یک نظر