آنهايي كه شما سياهي لشكرش هستيد امان ما را بريده اند. حتي نگذاشتند حرف خود را در جايي كه ملك هيچ كس نيست بزنيم. حتي يك صفحه وبلاگ را هم تحمل نمي كنند. تهديد ارعاب و ديگر هيچ. شما به كدامين قبله ايد؟ چرا اين زمزمه هاي شما مجال طرح دارند ولي ديگران يا بايد خفه شوند يا درو از اين ديار زبان بگشايند.
عجب حكايتي است!
اين ... كه شما افتخار حضور در زير سايه... را داريد آنقدر سعه صدر دارد كه گزمه هايش تا خلوت تريت خلوت ما را مونيتور مي كنند. عجب افتخاراتي داريد معلم ارجمند. ارزاني تان باد!
بر عهد خود باقي باش كه ما آتشمان تند است و كسي ما را تحمل نمي كند امروز حمله كنند يا فردا ... كسي نمي داند.
اي كسي كه پناه بي پناهان هستي به تو شكايت مي كنيم.
اميدوارم از اين پيروزي بزرگ و حذف وبلاگ خوشحال شوي . اين خودش ادخال سرور است! نيست؟
مدرس دانشگاه
سلام مدرس درد مند عزیز
سلام مدرس درد مند عزیز
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر